Podróże Guliwera

Jesień się jeszcze w pełni nie rozwinęła. Choć noce już są wyraźnie chłodne, to dzień nadal obfituje w ciepło słonecznych promieni. W środę zrobiłem takie fajne zdjęcie i dostałem komentarz, że wyglądam jak Guliwer i nie mogę teraz wyrzucić tego obrazu z mojej głowy. 

Tyle się dobrego ostatnio wokół mnie dzieje. Tyle ciepła (i nie mowa tu o słońcu) i poczucia spełnienia. Czuję, że żyję. Czuję te wszystkie zmiany dookoła mnie i w samym sobie. I z każdym dniem staję się innym sobą. Z drugiej strony łapie mnie trochę melancholia i tęsknota za domem. Napisałem nawet krótki wiersz z tej okazji:

Nigdy nie rozstałem się na tak długo

Z tobą mój kraju najukochańszy

I myślałże człowiek, że kocha podróże 

a kawałka ziemi czuje się sługą

To fakt, kocham podróże. Podróże kształcą. Mnie także. Moja ukochana artystka, Lady Gaga, śpiewała w mojej ulubionej piosence „Gypsy”, że zostawiła w domu wszystkich, których kocha i że ma cały świat przed sobą. Od prawie dekady utożsamiam się z tą piosenką, w której zakochałem się od pierwszego przesłuchania. A jednak tęsknię za domem cały czas. Raz mniej, raz bardziej. Ciężkie jest życie podróżnika. 

Czasami warto robić to, co sprawia, że czujesz się jak w domu. 

A czasami warto nie bać się być turystą. I zachwycać się czymkolwiek. Nawet taką ładną butelką wody z Karpat. Dziwna pamiątka, ale mi się podoba. Niemniej jednak najważniejszą pamiątką z każdego miejsca są wspomnienia. A tych mam tyle, że mam źródło dopaminy na lata. A jednak wciąż chcę odkrywać ten piękny świat.