11 listopada!

Dzisiaj w Krakowie miał miejsce Bieg Niepodległości na 10 km. Ja jednak wziąłem udział w krótszym, bo w Mili Niepodległości, której długość wynosiła 1918 metrów. Jestem z siebie dumny, bo ani razu się nie zatrzymałem i cały czas miałem tempo „biegowe”. Po przekroczeniu mety dostałem piękny medal, po czym usiadłem na ławce, bojąc się, że zaraz wypluję płuca. Zająłem 150. miejsce na ponad 300 uczestników, więc nie jest najgorzej. 

Zniweczony plan Stalina

Ci, którzy lepiej mnie znają wiedzą, że mam obsesję na punkcie map. Na podstawie artykułu Jacka Tebinki (LINK), który w Dziejach Najnowszych z roku 1994 opisywał jak miałaby przebiegać proponowana granica polsko-radziecka po kolejnej wymianie granicznej (wcześniejsza miała miejsce w 1951) wytyczyłem jej przebieg za pomocą map Google. Dokładność określiłbym na 90%. Nie doszła ona do skutku przez śmierć Józefa Stalina. 

W przypadku Tyszowiec niestety nie mam pewności jak ta granica miałaby przebiegać. W artykule jest opisane, że Tyszowce przypadłyby ZSRR, więc granica nie mogłaby przebiegać wzdłuż Huczwy. Użyłem innych cieków wodnych jako granicy. Jest to jedyny punkt, który jest moim „domniemaniem”. Najbardziej jednak boli mnie ten Hrubieszów po stronie radzieckiej. W końcu jest to moje miasto rodzinne, w którym urodzili się moi rodzice, kuzynostwo, a także dziadkowie. 

Styl hrubieszowski

Od poniedziałku jestem na wsi i jutro popołudniu będę wracał do Krakowa. Dziś babcia była w Hrubieszowie i tradycyjnie kupiła mi trochę ciuszków. Uwielbiam takie oryginalne ubrania. Zawsze noszę je z dumą. 

Wczoraj odwiedziłem cielaczki, a we wtorek byłem na cmentarzu, zapalić znicze dla przyjaciół i rodziny, a także by postać w zadumie nad starymi grobami poległych żołnierzy w Bitwie pod Trzeszczanami podczas wojny polsko-bolszewickiej i w trakcie II Wojny Światowej. 

Lubię wieś. Lubię poznawać nowe rzeczy w okolicy, ich historię. Jest w tym coś niebywale ciekawego i zarazem wzruszającego, ważnego. 

Przy okazji mojej wizyty w końcu udało mi się ukończyć grę Beyond: Two Souls! 

Krótki post imieninowy

Dziś świętuję. Od brata dostałem taką dużą czekoladę, a zamiast ugotować obiad, poszliśmy na mały spacerek do McDonalda. Imieniny nie są urodzinami, więc celebracja nie jest aż tak ważna, ale mimo wszystko miło jest mieć kolejny „własny dzień”. Wiem, że zaniedbuję ostatnio bloga, ale jest to zasługa tego, że pisanie mojej kolejnej książki mnie mocno pochłania. Sytuacja jest podobna jak przy pierwszej. Naprzemiennie czuję się, że nie ma sensu tego pisać, a potem odnoszę wrażenie, że jednak warto i że może nie stworzę jakiegoś arcydzieła, ale wciąż będę mógł czuć dumę z kolejnego, własnego dzieła leżącego na półce. 
A jutro jadę na wieś i mam nadzieję odpocząć!